A ditadura do relativismo

Semella que hoxe os meus pensamentos se cruzasen cos do cardeal alemán Joseph Ratzinger.

Namentres que o diácono criticaba o que deu en chamar a "ditadura do relativismo" por que segundo el, "no reconoce nada como definitivo y que deja solo al propio yo con sus deseos" eu , a miles de quilómetros do Vaticano; defendía ardentemente esta filosofía de vida. E defendíaa e deféndoa, sendo plenamente consciente (ou cando menos tentandoo...) de tódalas aspirinas que esta decisión implica.

Este xeito de estar no mundo (ao fin e ao cabo non é máis ca iso), trae a miña memoria eses edificios xaponeses que se manteñen ergueitos a pesares de verse sacudidos por terremotos apocalípticos. E por que?Pola flexibilidade (que non inconsistencia) dos seus alicerces. E mentres el devalaba tremelicante, o seu benposto irmán, víase reducido a unha mole ruinosa de formigón. Ironías da vida.

O flutuante desta óptica, derivou en que hoxe teña que valerme do diccionario da RAE, institución da que nunca fun devoto, para ilustrar axeitadamente as miñas ideas. Xa que logo, velaí vai unha ración de academicismo intertextual:

Axioma.(Del lat. axiōma, y este del gr. ἀξίωμα).1. m. Proposición tan clara y evidente que se admite sin necesidad de demostración.

(puntualizo que este tipo de proposicións son escasas na miña vida. Esta circunstancia priva do benestar das posicións máis inamobibles, pero alomenos tamén me arreda do dogmatismo).

Consideraba a Igrexa que cando no Concilio Vaticano I (espero que non me falle a memoria...) se establecía formalmente as bases do dogma, estaba a seguir o camiño recto ou o que é o mesmo, o camiño acertado. Eu non sei se o camiño recto é o máis recomendábel, pero o meu camiño ten máis curvas que a vella autoestrada de Muros.

Pode, en efecto, que este relativismo meu sexa ditatorial e se cadra o prezo dese totalitarismo sexa unha esixencia inxusta aos demais que me leve a esquencer con demasiada frecuencia as connotacións da palabra:

Empatía. f. Identificación mental y afectiva de un sujeto con el estado de ánimo de otro.

Non obstante, este concepto nunca deixará de preocuparme. Seguirei pescudandoo ollando directamente á cara, que segundo din é o espello da alma (para a miña desgraza).