Crucificando ao crucifixo

Xa hai uns días que lera este bonito panfleto,pero resulta que dende Periodismo Incendiario,puxeron en marcha unha proposta "abertamente laicista" á que me suscribo.

Ún non se reforma.Só perde folgos...

Onte no videoclube, mentres Noa esgotaba a xornada laboral,púxenme a parolar con Emilio,amigo, opositor e informático(vaia cóctel para enxendrar un friqui).A conversa chegou a un punto álxido cando falamos de Al Pacino.

Eu recomendeille "Carlito´s Way", onde da man de Brian de Palma,volve a vestirse de gala coa pel dun hampón.

Como xa ocorrera con Micky Corleone, Carlito pretende escapar dun destino case tráxico.

Acaba de saír do caldeiro despois de cumprir cinco dos trinta anos de prisión por delitos de narcotráfico.O artífice deste "prodixio legal" non é outro que Sean Penn, un avogado decadente que sobrevive salvando cus mafiosos.

De novo sendo un home libre, Carlito Brigante fai propósito de enmenda e mesmo planea unha xubilación dourada;pero velaquí que a sombra do seu pasado encarnouse en Benny Blanco, un narco de medio pelo, que admira o ronsel de Brigante e aspira ao "cetro" de Harlem Este.


O protagonista tenta esquivar por tódolos medios as miserias do lúmpen,malia a saber nos seus adentros que " a rúa sempre te está a observar".

Con todo, "o león durmido" leva tatuados os instintos que lle axudaron a sobrevivir no Barrio Latino de Harlem dos 70 e será un autoimposto sentido da lealdade, o que o apartará dese camiño recto marcado polos seus pasos de escéptico.Despois de todo, como lle dixo un avogado:"Ún non se reforma.Só perde folgos..."

Nota:Non ten desperdicio a intervención de Viggo Mortensen.O cabrón xa apuntaba maneiras.

Ayla

Hoy rompo con el monolingüismo galaico habitual ,para hablar de Ayla, quien además de una apasionada de Auel y su Clan del Oso Cavernario,es uno de los descubrimientos más amenos que me ha deparado la blogosfera en los últimos tiempos.

Lo cierto, es que me ha encantado su sentido del humor y el diseño de su blog me ha conquistado(gráficamente hablando je,je).Espero que no abandone el espíritu de anteriores reencarnaciones cibernéticas.

No siempre somos los gallegos los que miramos hacia la Villa,en ocasiones son ellos quienes nos miran ;).

Sigo a cravar

Retomo a fasquía revolucionaria co gallo da seguinte nova publicada en "Polancópolis"

A Eurocámara nega que o intercambio P2P sen ánimo de lucro sexa delito.

Seguindo o fío desta información, atopei un post que me encantou.

Pois si."O povo é quem máis ordena",Monchiño* e similares.

*Monchiño é unha traducción do enxebrizator 2.0 do Rei do Polo Fritido alias "Ramoncín".

ZP e o suor de Esperanza

Xa fica lonxíncuo o lema electoral de Zapatero Presidente, co que Blanco transformou a un ambicioso leonés, no superheroe das cellas arqueadas.

Acicatados por un eslogan tan pegadizo,os rapaces de TeleMadrid a'xuntaron as súas cabezas en singular brainstorming,para tras fumegantes sesións, parir está perla: "Espejo de lo que somos".Ata aquí todo ben,non si?

O problema é que neste país, afortunadamente, os límites entre o bo xornalismo e a mala hostia están realmente desfigurados.

Unha simple alteración silábica abondou para que ao talentoso responsábel de publicidade se lle viñese o mundo enriba.Voilá: "Espe jode lo que somos".




Que razón tiña Freud...A pulsión sexual pode traizoarte no momento máis inoportuno.

Cumpridamente informado da tesitura, o pasado día 29 ZP achégouse cortesmente á condesa do valado e advertiulle polo baixo: "Espe te voy a hacer sudar".A luva está no chan,recolleraa Esperanza?

Levará a ese hipotético encontro íntimo o casco da construcción,emulando aos Village People?

Abofé que a política pode facer estraños compañeiros de cama...