"Chiquilladas" e rabos de pasa

Rematou o Nadal.Xa é hora de garda-lo alumeado ata que alá polo mes de Outubro o amor fraternal volva a lucir nos expositores.

Estas cousas suceden, en efecto cando as luces se esvaen:Seica xa non é ilegal negar o Holocausto nazi.

Despois de que a paz, o amor e demais atrezzo destas datas nos saísen polas orellas,ao ler este tipo de novas a un éntranlle uns desexos ben grandes de "liarse a tiros",como dicía o mozo dunha ex-compañeira,sumido na "xaneira colectiva" de Zara.

Sentenzas coma ésta remítenme a unha vella conversa,na que coincidía en que estamos a banalizar as palabras de máis.Nos ambientes universitarios, escoitase a miúdo a palabra fascista,sen que afortunadamente; ningún dos "ideólogos" da miña xeración tivesen contacto directo con esa realidade histórica.Como moito,aquí en Galicia desfrutamos durante máis dunha década do noso Dorian Gray enxebre.

Para Ionesco as palabras podían seren mortais.Eu non digo tanto,pero quen me pode negar que certas palabras son tan perigosas coma a folla dun coitelo?

É certo que nesta "fisterra" aínda sobrevive o fedor caciquil,mais non pasan de ser "fachiñas".Coma o cabrales:Familiares e rancios a un tempo.Daí, ao fascismo, resta un abismo.

Dun tempo para aquí,a extrema dereita adquiriu moita visibilidade mediática.Poida que hoxe só sexan unha grea de descerebrados que comparten cánticos racistas e litrona,pero mañá quen sabe se se poderían reproducir as sombras que asulagaron Europa hai ben pouco.

Estas non son "chiquilladas", que diría o bo de Arzalluz.Non perdamos a memoria pasado o "ano"...