New Age

Onte mesmo escoitaba a nova de que "¿Dónde estás corazón?", famoso programa de lercheo de A3,fóra líder de audiencia na súa banda horaria.Miña irmá desesperábase dicindo que ata cando lle daremos azos a este tipo de programas.Eu contesteille que despois de longas horas mirando a lavadora (será cousa do Caimán do Río Tea...) e o televisor decateime dun paralelismo:Ámbolos dous trebellos funcionan por ciclos e ao do "telelixo",non lle queda moito...

Nin son francés,nin me chamo Nostradamus pero esta mañá espertei feliz.

Será o preludio dunha nova Era?:





Espero que si xD:

Ermo

Coma unha metáfora do agro galego en uns e ceros,este anaquiño de terra amence cada día máis inhóspito e solitario.Vou deixando atrás o meu labradío para luxa-las botas alén do meu minifundismo creativo.A blogosfera é moi grande e fascinante para deixar pasa-lo tempo da recolleita.

"Chiquilladas" e rabos de pasa

Rematou o Nadal.Xa é hora de garda-lo alumeado ata que alá polo mes de Outubro o amor fraternal volva a lucir nos expositores.

Estas cousas suceden, en efecto cando as luces se esvaen:Seica xa non é ilegal negar o Holocausto nazi.

Despois de que a paz, o amor e demais atrezzo destas datas nos saísen polas orellas,ao ler este tipo de novas a un éntranlle uns desexos ben grandes de "liarse a tiros",como dicía o mozo dunha ex-compañeira,sumido na "xaneira colectiva" de Zara.

Sentenzas coma ésta remítenme a unha vella conversa,na que coincidía en que estamos a banalizar as palabras de máis.Nos ambientes universitarios, escoitase a miúdo a palabra fascista,sen que afortunadamente; ningún dos "ideólogos" da miña xeración tivesen contacto directo con esa realidade histórica.Como moito,aquí en Galicia desfrutamos durante máis dunha década do noso Dorian Gray enxebre.

Para Ionesco as palabras podían seren mortais.Eu non digo tanto,pero quen me pode negar que certas palabras son tan perigosas coma a folla dun coitelo?

É certo que nesta "fisterra" aínda sobrevive o fedor caciquil,mais non pasan de ser "fachiñas".Coma o cabrales:Familiares e rancios a un tempo.Daí, ao fascismo, resta un abismo.

Dun tempo para aquí,a extrema dereita adquiriu moita visibilidade mediática.Poida que hoxe só sexan unha grea de descerebrados que comparten cánticos racistas e litrona,pero mañá quen sabe se se poderían reproducir as sombras que asulagaron Europa hai ben pouco.

Estas non son "chiquilladas", que diría o bo de Arzalluz.Non perdamos a memoria pasado o "ano"...